„Jak przenieść Cię przez drogę, abyś piękna swego nie straciła. Jak trzymać w ramionach, kiedy wody dookoła brak”?

Jej obraz wraca do mnie jak bumerang. Widzę ją stojącą samotnie, okrytą strzępami i jakby czekającą na moją dłoń. Na dotyk palców, które delikatnie będą muskać spękaną słońcem skórę. Na wzrok, który będzie pochłaniać kolory i wdzięki. Na marzenia, które poprowadzą nas kiedyś razem na wschód z myślą, że to nie ja patrzę teraz z […]

Pierwszy widok był przerażający. Resztki niebieskiej plandeki dosłownie zwisały z burt. Ruszane wiatrem mogłyby naśladować morskie fale, ale daleko im było do tej doskonałości. Ostatecznie wyglądało to kiepsko.